Słownik polsko-niemiecki. 2014.
świętokradztwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. świętokradztwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} postępek, czyn wymierzony przeciwko jakiejś świętości (np. przedmiotowi lub obiektowi kultu); znieważenie świętości, naruszenie tabu; zbezczeszczenie, profanacja : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świętokradztwo — n III, Ms. świętokradztwowie; lm D. świętokradztwoadztw «profanacja rzeczy związanej z jakimś kultem, zwłaszcza przywłaszczenie sobie własności kościelnej; znieważenie jakiejś świętości» Popełnić świętokradztwo … Słownik języka polskiego
świętokradca — m odm. jak ż II, DCMs. świętokradcacy; lm M. świętokradcacy, DB. świętokradcaców «człowiek popełniający świętokradztwo» … Słownik języka polskiego
świętokradczo — «w sposób właściwy świętokradcy; popełniając świętokradztwo» Świętokradczo splądrowana świątynia … Słownik języka polskiego
świętokradczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} tak jak świętokradca; popełniając świętokradztwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przystępować do sakramentu świętokradczo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świętokradczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} stanowiący świętokradztwo; popełniony przez świętokradcę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyn świętokradczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
